กิจกรรมปี ๒๕๕๕ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 33 / 61

พระราชธรรมเวที, ศิลปะการเทศนา, นิทานกับการเทศนา, กรุงเทพฯ, หจก.สามลดา, ๒๕๕๘ พระภาวนาวิริยะคุณ (หลวงพ่อรัฐติธโร, เฑ็จจ์ ทุตจิโอ). เรียบเรียงจาก โอวาท, ครูคือใคร, พระมหาอาด ปริญญาโน, คู๋มือสวนโกวาท ฉบับ

เนื้อหาเกี่ยวกับพระราชธรรมเวที, ศิลปะการเทศนา, และนิทานที่ใช้ในการเทศนา ซึ่งมีการอ้างอิงถึงบุคคลสำคัญและงานเขียนต่างๆ ในวงการพระพุทธศาสนา รวมถึงผลงานของพระภาวิริยะคุณ, พระมหาอาด และอื่นๆ ที่ส่งเสริมกา

เมื่อทำบุญไปแล้ว ให้นึกทวนบุญบ่อย ๆ นิทุกครั้งงบุญจะทบทีนี้เรย ๆ ตรงนี้สำคัญ ต้องฝึกให้คุ้น ๒๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ต้องมั่นนิถึงบุญบ่อยๆ บุญของเราจะได้เพิ่มขึ้น อย่าเข้าใจผิดคิดว่า ทำกันครั้งนั้นแล้วก็ เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว "บุญ" ไม่เหมือนกับการ รับประทานอาหาร ทานอาหารมือนั้นเสร็จเรียบร้อย แล้ว กลับมาน

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำบุญบ่อยๆ เพื่อให้บุญกุศลของเราเพิ่มขึ้น ไม่เหมือนกับการบริโภคอาหารที่อิ่มเพียงครั้งเดียว การทำบุญนั้นสามารถสร้างความอิ่มใจให้เราได้ตลอดเวลา การนึกถึงบุญก็ช่วยให้เราเ

การเดินทางครั้งสุดท้าย ในนาทีวิกฤตของชีวิต ตอนสำคัญ...เมื่อเราใกล้จะตาย ช่วงนั้นอย่าเอาใจไปกะอะไร ไม่ต้องสนใจใคร ๆ ทั้งนั้น หยุดไปในกลางตัว นิ่ง ๆ อย่างเดียว ตรงนี้เป็น know-how จำไว้ให้ดี ๑๐ พฤษภาคม

เรา มี เว ลา อยู่ ใน โลก นี้ จำ กัด จะ ต้อง ใช้ เว ลา ใน การ สร้าง บาร มี ให้ มาก ๆ เพราะ ความ ตาย ไม มี นิ ด หมาย เรา เสีย เวลา ใน การ นอน หลับ พัก ผ่อน ไป ถึง หนึ่ง ใน สาม ของ ชี วิ ต ทำ มา ห กิน

บทความนี้กล่าวถึงการใช้เวลาในชีวิตที่มีจำกัด เพื่อสร้างบารมีให้มากที่สุด เนื่องจากเวลาที่ใช้ไปในการนอนหลับและกิจกรรมอื่นๆ ทำให้เวลาที่สามารถใช้ในการสร้างบารมีนั้นมีอยู่เพียงน้อยนิด ดังนั้นจึงควรมีการน

คนส่วนใหญในโลกนี้ เขามีชีวิตดื่มรนเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น แต่ไม่มีใคร...ดิ้นรนเพื่อจะเอาตัวรอด ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดเป็นอย่างไร คือดิ้นรนเพื่อใหมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ หนึ่ง ทำมาหากิน แข่งแข่งขัน แข่งแข่

เรื่องของชีวิตมันซับซ้อน เราอย่ามีชีวิตอยู่เพียงแค่เพื่อความอยู่รอด เก่งในเรื่องทามาหากินอย่างเดียว...มันไม่พอ ต้องเอาตัวไว้รอดด้วย รอดจากอบาย รอดจากภัยในวัฏสงสาร รอดขึ้นไปเกิดบนสวรรค์ และรอดจากกิเลสอ

โลกยังขาดแคลนความรู้ที่แท้จริง จึงไม่ได้ทำงานที่แท้จริงเสียดีย มีความรู้แค่เพื่อการดำรงชีพ เพื่อความอยู่รอดเท่านั้น แต่ความรู้ที่จะเอาตัวให้รอด ยังไม่ได้ให้ความสำคัญเลย เพราะฉะนั้นชาวโลกตอนนี้แม้อยู่ท

ในโลกปัจจุบัน ความรู้แท้จริงยังขาดแคลน ทำให้ผู้คนทำงานเพื่อการอยู่รอดในขณะที่ไม่มีความรู้ที่เพียงพอในการดำเนินชีวิต เมื่ออยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สว่างแต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความมืดมน การนำความรู้มาใช้เ

สำหรับคนที่กลัวความตาย ในระหว่างที่เรายังมีชีวิตอยู่ หมันสั่งสมบุญบารมีเอาไว้เยอะๆ ด้วยทาน ศีล ภาวนา ให้ใจเรາบวิสุทธิ์พูดผ่องมากๆ แล้วความกลัวตายก็จะหมดสิ้นไป เพราะเรามีที่พึ่งภายใน มีกุศล บุญ มีทั้ง

ถ้าเรารักตัวเอง ก็ต้องมั่นสั่งสมเติมบุญ เติมบารมี เติมความบริสุทธิ์ในตัวของเราให้มาก ๆ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

เดี๋ยวก็นวัน เดี๋ยวก็นคืน เดี๋ยวกะหมดเวลาของชีวิตกันแล้ว เพราะฉะนั้นนทุกอวีนอาที ต้องให้เป็นประโยชน์ต่อการสร้างบารมี 1 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ความสุขทางโลกไม่มี มีแต่ความเพลิน กับความเสี่ยง ๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

ถ้าเมื่อไรจากับใจสามัคคี รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน สิ่งที่เป็นอิฐในใจ ที่ใคร ๆ คาดไม่ถึงจะเกิดขึ้น ๑๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ไม่ลืม ไม่เร่ง ไม่เฟ้น ไม่อ่อง ไม่เน้นภาพ ไม่ค้นภาพ เพื่อที่จะให้ชดดังใจเรา มีให้ดูแค่ไหนให้พึงพอใจนั้นไปก่อน ให้ดูอย่างสบาย ๆ ธรรมดา ๆ เหมือนเราดูต้นหมากรากไม้ ภูเขาเลยกา หรือดูวิวทิวทัศน์อย่างนั้น

ดวงแก้ว องค์พระ มีอยู่ในตัวแล้ว แต่เราไม่เห็น เพราะใจเราไม่ถึง แต่พอถึง...เป็นเห็น 1 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

บทเรียนแรก ชะลอใจ ธรรมดาเราไปเบรกรถอย่างทะนุถนอมไม่ได้ ต้องค่อย ๆ ชะลอรถ จนกระทั่งรถจอดสนิท การจะไปบังคับใจให้มันหยุดคิดเลยก็ไม่ได้ ต้องให้ใจสมัครใจที่จะหยุดนิ่ง ก็คือค่อย ๆ ชะลอความคิดนั้น อย่างนิ่ม

บทเรียนที่สอง ดูไปด้วยใจสบาย มีอะไรให้ดู ก็ดูไป อะไรก็ได้ ...whatever แล้วเมื่อไหร่จะได้สิ่งที่อยากดู เมื่อไรก็ได้ ...whenever แล้วอย่างไรถึงจะได้สิ่งที่ชอบมาก อย่างไรก็ได้ ...however ๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒

เวลาล่มตัวลงนอน อย่างนอนเฉย ๆ ให้มองดูงค์พระของเราเรื่อยไป หมันหยุดนิ่งอยู่ในกลางท่าน ท่านจะขยายครอบคลุมตัวเราไปเลย เราก็จะได้หลับอยู่ในกลางองค์พระ อย่างมีความสุข ๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ถ้าเรานี้กังถึงเรื่องละเอียดย ใจจะละเอียดยตามไปด้วย ถ้าเราพูดเรื่องละเอียดย ใจจะละเอียดตามไปด้วย ๕ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ทั่งวันให้ทำความรู้สึกว่า พระอยู่ในรา เราอยู่ในพระ เราเป็นพระ พระเป็นเรา ๑๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕